Ediz'in ağlatan<font color='#FF0000'> azim dolu hikayesi</font>

Eskişehirspor'da top koşturan Ediz Bahtiyaroğlu'nun hayata gözlerini yumması Türkiye'yi ağlattı. Ama ateşin büyüğü Bahtiyaroğlu ailesinin Bursa'daki evine düştü. Ediz'in kısacık ömrü büyük bir mücadeleye sahne olmuştu aslında. Onun, futbolcu olmak için geçtiği yolları ailesi sadece Pazar Sabah'a anlattı.

Eskişehirsporlu Ediz Bahtiyaroğlu kalp krizi geçirip hayata gözlerini yumduğunda henüz 26 yaşındaydı. Genç futbolcunun ölümünün üzerinden 20 gün bile geçmedi. Türkiye, Ediz'in ölümüyle adeta şoka girdi.

Ediz Bahtiyaroğlu'nun gencecik yaşta biten azim dolu hikayesini annesi Ayten ve ağabeyi Engin Bahtiyaroğlu anlattı.

- Küçük yaşta, kim götürüp getiriyordu antermanlara? 
- Ayten Bahtiyaroğlu: Kendi çabasıyla, kendi başına gidip gelirdi. Karda kışta yürüyerek giderdi. O kadar seviyordu ki futbolu, o yol gözünde büyümezdi. Ben küçüklüğünden beri hep: 'Oğlum oku, futbolu boşver,' derdim. Erkek Lisesi'nde okuyordu. Tarih hocası beni toplantıya çağırdı, 'Bunların sırası boş,' diye fırça attı. 'Bunların kafası boş, hepsi derste uyuyor,' diye kızdı.

- Ama o futbolcu olmayı kafasına koymuştu...
- Ayten Bahtiyaroğlu: Tabii... Hiçbir şey istemezdi, krampon isterdi. Bizim de alacak paramız yok. Krampon almak için yalvarırdı, giyim kuşam istemezdi. Kıyamazdım, gider alırdık babasından gizli. Taksitle krampon alırdık. Bana söz verirdi, 'Anne bak ilerde saraylarda yaşatacağım sizi, kurtaracağım,' derdi. O sırada Ediz'in okulla işi yok, ama kızım Ebru ve diğer oğlum Engin okuyor. İyi de okuyorlar. Zaten Ebru makina mühendisi oldu, oğlum tarih öğretmenliğini bitirdi. Ediz de futbolcu işte...

- Ne zaman para kazanmaya başladı? 
- Ayten Bahtiyaroğlu: Beş sene süründü, Bursaspor'da profesyonel oldu, 100 milyon lira verdiler o zamanın parası. 16 yaşında falan.

- Ne yaptı ilk parasıyla? 
- Ayten Bahtiyaroğlu: 10 milyonunu kendine aldı, 90 milyon lirayı bana verdi, market alışverişi yapmam için. 'Dolabı donat,' dedi (ağlıyor). Parasını alıp bana verirdi. Ben ona muzunu, mandalinasını, etini alırdım. Bizim yememiz önemli değil, onun kuvvetli olması lazımdı. 
- Engin B (Ağabey): Kafası da ticarete çalışırdı. Okulla ilgisi olmadığı için kitapları tertemiz olurdu yıl sonunda. Onları satardı. Kitaplar hiç açılmamış ki sene boyunca.

- Tüm çocuklarınız zorlukla büyümüş... 
- Ayten Bahtiyaroğlu: Evet tüm çocuklarım zorluklarla mücadele etti.

- Ne zaman rahat ettiniz? 
- Ayten Bahtiyaroğlu: Ediz Ankaraspor'a gitti. O zaman rahat etmeye başladık. Aslında hiç istemedim, 'Sensiz duramam oğlum,' dedim. Ama para kazanması lazımdı, gitti. Ankara'ya gittiğinde, 16 yaşındaydı. İki arkadaşı daha gitti, onlar annesiz yapamadı döndüler. Benim oğlum bizim için kaldı. Geceleri yorganın altında ağlarmış, bizim özlemimizle. Ama bizim için direndi, para kazanmak istiyordu futboldan. Çok uğraştı çünkü. O zamanlar Keçiören'den 2 milyar lira aldı, onu bize gönderdi. Keçiören üçüncü ligdeydi, Ediz'in golüyle ikinci lige çıkmışlardı.

- Siz üzülmediniz mi küçük yaşta sizden ayrı kaldığı için ağlamasına...
- Ayten Bahtiyaroğlu: Üzülmez olur muyum? Ama buraya dönse yapacak hiçbir şeyi yok. 'Duracaksın anneciğim, büyük futbolcu olacaksın,' diyordum. Bir gün Keçiören'deki hocasına, 'Jandarma getireceğim, beni salın,' demiş. Hocasıyla konuştuk, 'Bari Merinosspor'a gönderelim,' dedi. İstemedi. Bursaspor'a gelmek istiyordu. O bizsiz duramazdı.