Hamza’nın hikayesi..
Biz duygusal bir milletiz bunu kabul ediyorum. Hatta bu yazı bile öfkeyle yazılmış duygusal bir yazı, ama artık işimizi profesyonel yapmalıyız. Biliyorum Hamza hoca’nın alnı ak vicdanı rahat.
Galatasaray çok zengin bir kulüp.. Bunu mali açıdan söylemiyorum tabiki. 2 yıl arayla camiaya hem futbolcu hem antrenör olarak hizmet etmiş, simge olmuş, büyük başarılar kazanmış, fedakarlık yapmış, ayıpları örtmüş, 2 İYİ TEKNİK DİREKTÖRÜ, üstelik şampiyon oldukları sezonun akabinde, ilk yarının ortasında şak diye fütursuzca gönderebiliyorlar. Kesinlikle takdir-e şayan bir hareket!! Örnek davranış! Bravo!!!
İşin aslına bakarsanız günahın büyüğü Hamza Hoca’nın. Fatih Terim bu tavıra maruz kalıp gönderildiğinde, o dönemki yönetim Mancini’yi getirdi. Mancini’nin devre arası 10 fason futbolcu ile attığı kazığı görmezden gelirsek, durumu iyi idare ettiğini söyleyebiliriz. Türkiye kupası, Lig 2.liği ve şampiyonlar liginde gruptan çıkma başarısı gösteren Mancini, sezon sonunda çok baba bir transfer listesi verdi Ünal Aysal ve yönetimine. ‘Ben kariyerimi riske edemem, bu futbolcuları istiyorum’ diyen Mancini ret cevabını alınca ‘o zaman verin paramı ben gidiyorum’ dedi. Ve parasını alıp!!! Gitti! Sonra sözüm ona daha mütevazi baba bir İtalyan geldi. Onun başlangıçta çok büyük kaprisleri, istekleri yok gibi göründü. Ama takımda kötüydü. Fatih Terim’in dikine, ofansif futbol oynamak için kurduğu takıma ‘total defans futbolu’ öğretmeye çalıştı. Tumadı tabiki.. Peki sonra ne oldu? Prandelli’de aldı milyon Euro tazminatları ve oda evinin yolunu tuttu.
Hikayenin kalan kısmını zaten biliyorsunuz.. Bizim yağız delikanlı, aileminizin çocuğu, camianın neferi Hamza hoca geldi. Şu kadar istiyorum, bu kadar tazminat olacak, bu futbolcular transfer edilecek demedi. Alttan aldı, işine baktı. Oyuncu grubuna en uygun sistem ile belkide birim zamanda en çok kupayı kazanan teknik direktör oldu. Hep güldü, hep anlayış gösterdi. Futbolculara… Yöneticilere.. Taraftara.. hatta biz yazarlara. Hep eyvallah dedi. Sonunda hak et(me)tiği SAYGIYI gördü. Olacağı buydu zaten..
Biz duygusal bir milletiz bunu kabul ediyorum. Hatta bu yazı bile öfkeyle yazılmış duygusal bir yazı, ama artık işimizi profesyonel yapmalıyız. Biliyorum Hamza hoca’nın alnı ak vicdanı rahat. Hatta ayrılırken bile teşekkür etti, tarftarı sükunete davet etti.
Ama bukadar iyi olma be Hamza hoca
Senin gibileri çok özlüyoruz sonra.. :( :( :(
