Rıdvan Dilmen'den Fener'e reçete

RIDVAN DİLMEN - F.BAHÇE’NİN REÇETESİ

Aslında bu günleri daha iyi değerlendirmek için birkaç yıl önceye dönmek lazım. Christoph Daum döneminden sonraki döneme bakmalı... Fenerbahçe Başkanı ve yönetimi, kulübe tavan yaptırdı ve Fenerbahçelilerin gurur duyabilecekleri bir hale getirdi. Amatör şubelerdeki büyük başarılar, yapılan harcamalar, stadın adeta ailece bir eğlence merkezine çevrilmesi, profesyonel futbol takımı dahil gelen yıldızlar, hiç tartışmasız Fenerbahçeli taraftarları gururlandırdı.

Fenerbahçe futbol takımının her yıl şampiyonluğa ulaşması söz konusu olmaz, ama ekonomik olarak rakipleriyle arası o kadar açıldı ki, beklentiler de fazlalaştı.
Fenerbahçe’nin son 5-6 yılına baktığımızda ya şampiyonluk gelmiş ya da son haftalara kadar şansı devam etmiş. 2003’te Beşiktaş’ın 100. yılındaki şampiyonluğunda lige erken havlu atılmış ve ligi, şampiyonun tam 34 puan gerisinde bitirmişler. O sezonun ardından bu yıla kadar başarılar geldi. Türkiye ligi şampiyonlukları yaşandı, ardından Denizli’de 81 puanla şampiyonluk kaybedildi. Bu 81 puan ligin son 2 yılında şampiyonluk için fazlasıyla yeterliydi.

Avantaja çevrilebilir
En son iki yıl önce Zico ile 100. yıldaki 70 puanlı şampiyonluk geldi. Geçen sezon ise lig 73 puanla kaybedildi. Ama daima sonuna kadar mücadele ettiler. Ayrıca yine nisan sonuna kadar Şampiyonlar Ligi’nde yoluna devam etti takım. Kadıköy’de hiç berabere bile kalmadan çok önemli takımları yendi. Yarı final şansını da bir maç kazanıp, bir maç kaybederek Chelsea’ye karşı kaybetti.

Fenerbahçe bu sezon lige erken havlu attı. Ayakta kalmasının tek sebebi; 13 Mayıs’ta oynanan Fortis Türkiye Kupası final maçı. Erken kopmak eğer doğru kullanılırsa, bir avantaja çevrilebilir. Ben kongre üyesi değilim, ama olsaydım tartışmasız oyumu tabi aday olursa Aziz Yıldırım’a atarım. Aziz Yıldırım ve yönetimi inanılmaz bir krediye sahip. Fakat doğru planlamayı bu yıl yapamadılar. Şimdi lige erken havlu atmayı avantaja çevirmek lazım. Doğru transfer politikalarıyla önümüzdeki yılların çalışmasını yapmaları gerekiyor. Bunlar tabii çok kolay değil. Ciddi ekonomik bir yük getirecektir. Ama taraftarla olan sıkıntılar limite geldi.
Transfer politikası derken, savunmanın göbeğinde önümüzdeki yıl takımda olma ihtimalleri zayıf oyuncular var. Sözleşmesi biten Lugano muhtemelen gitti, Edu da sakat ve zaten soru işareti. Ben Emre Belözoğlu’nun transferinin hâlâ doğru olduğuna inananlardanım. Nitekim ikinci yarıdaki performansı bunu gösteriyor.

Bir gerçek var ki, Güiza boş bir oyuncu değil. Geçen sezonun İspanya gol kralı ve hâlâ İspanya Milli Takımı’nın oyuncusu. Semih de geçen yılın gol kralı ve Türk Milli Takımı’nın önemli ismi. Bir Alex gerçeği de varsa elinde, çözüm kolay. Bunların yükünü azaltacak, oyunu iki yönlü oynayacak üç tane orta sahaya ihtiyaç var. Zaten elinde Emre var, alternatif olarak da Selçuk ile Deniz var. Dolayısıyla oyunu iki yönlü oynayacak bir sağ iç, yani Appiah kalitesinde bir oyuncu bulunması lazım.
Fenerbahçe’nin 22 kişilik kadrosunun eşit değerde olması şart. Ayrıca bu kadro, en az iki sistemi, hafta hafta veya oyun içinde oynamalı. Bu da doğru planlamayla olur.
Gökhan Emreciksin yetenekli olabilir, ama ihtiyaç duyulan bir oyuncu değildi. Emreciksin, Kazım, Deivid hatta Vederson aslında orta saha oyuncuları değiller. Kazım, Emreciksin, Uğur ve Vederson kanat oyuncusu, Deivid savunma eksiğine rağmen kanatta oynar, ama gerçek yeri Alex’in bölgesi.

Ben kendi adıma şunu da söyleyebilirim. Fenerbahçe tribünleri farklıdır. Son beş yıldır bu seneki protestoların olmamasının sebebi takımın şampiyonluğa oynamasıdır. Fenerbahçe taraftarı vefakar, ama zordur. Açıkçası kulüp 10 yıldır olağanüstü derecede iyi yönetiliyor, fakat futbol takımında son iki yıldır hatalar yapılmaktadır. Ancak bu yönetimin o kadar olumlu bir geçmişi var ki, doğru planlamanın yapılacağına inanıyorum. Kısacası anahtar kelime planlamadır.

Farklı karakterler
Geçen sene ligdeki istikrarsız oyun Avrupa’daki başarıyla bir nebze kamufle edilmişti. Ama tehlike aslında bir yıl önceki transfer politikalarıyla başlamıştı. Teknik adam değişikliği, gelen yerli-yabancı oyunculardan fazla verim alınamaması, çok farklı karakterli iki teknik adamla çalışılması takıma zarar verdi.  Çok sakin ve yumuşak Zico gitti, taviz vermeyen, sert karakterli Aragones geldi. Hem teknik adamlardaki bu kişilik farkı hem de yerli-yabancı oyuncu transferlerinin takımdan ayrılan Anelka, Appiah ve Aurelio’dan sonra zayıf kalması, Fenerbahçe’yi bu günlere getirdi..

Sistem kurbanları
Güiza ile Kezman ikisi de sistem kurbanı oldular. Haftalar geçtikçe de istekleri ve fizik kapasiteleri çok düştü. Geçenlerde bir Fenerbahçeli dostum çok ilginç bir şey söyledi. “Ankaragücü maçında Güiza’yı ıslıklamak içni bekliyorduk, ama adama 15 dakika top gelmedi” dedi. İşte bu Kezman ve Güiza’nın ortak sorunu. Bu oyun yapısında Alex de yoksa böyle oyuncuların başarılı olma şansları kalmaz.

Verim çok zor
Bu kadro yapısıyla üçlü orta saha oynadığınız zaman bu orta sahadan verim alamazsınız. Sahada PLANLAMA yapılması lazım. Her türlü taktiği oynayabilecek iki orta saha oyuncusu şart ve gözüken iki de stoper alınmalı.

Milliyet